Park Miejski im. Rodu Łaskich

Historia powstania parku sięga przełomu XVIII i XIX wieku. Ówcześni właściciele tego terenu chcąc dodać dostojeństwa swojej rezydencji założyli park według zasad założenia angielskiego, o charakterze krajobrazowym. W tym celu okalający tą siedzibę las liściasty dostosowano do nowych potrzeb, zmieniając go w park. Wykorzystano głównie gatunki drzew i krzewów miejscowego pochodzenia. Przez to park nie stał się tworem wyszukanym, lecz czymś swojskim, nawiązującym do sąsiednich zbiorowisk leśnych, zaroślowych oraz łąkowych.

Pierwszy dworek, który wybudowano na terenie parku, został całkowicie zniszczony przez pożar. W 1862 r. rodzina Kręskich wzniosła nowy dworek przy zachodnim skraju parku. Ostatni właściciele tego miejsca - rodzina Szweycerów przeniosła swą siedzibę do pobliskiego dworu w Ostrowie.

 

W okresie międzywojennym, w wyniku rozwoju i rozbudowy miasta, park został przecięty drogą łączącą Łódź z Kaliszem. W okresie późniejszym znaczna jego część (od strony południowej) została zabudowana lub zamieniona na ogródki przydomowe. Ostatnie większych zmian w funkcjonowaniu parku dokonano w latach 50-tych XX wieku, kiedy to zmieniono koryto rzeki Grabi, oraz obudowano ją wałem przeciwpowodziowym. Działania te przyczyniły się do przekształcenia i częściowego zniszczenia dawnego układu wodnego parku.

Obecnie park tworzy około 50 gatunków drzew oraz krzewów, głównie gatunków liściastych. Park jest układem kompozycyjnym, którego materiał podstawowy stanowią rośliny różnej wielkości: drzewa, krzewy, roślinność zielna. Godnym podkreślenia jest duży udział drzew starych, dorodnych, zwracających uwagę oglądających potężnymi rozmiarami i różnorakimi pokrojami. W zachodniej i centralnej części parku dominują wiązy szypułkowe, natomiast w południowej i wschodniej olsze czarne.

 

W dendroflorze parku rosną także drzewa sadzone z okresu powojennego, są to głównie okazy lipy szerokolistnej i drobnolistnej, klonu pospolitego i jaworu, jesionu pensylwańskiego i wyniosłego, olszy czarnej, grabu pospolitego, dębu szypułkowego oraz brzozy brodawkowatej.
Wśród drzew parkowych można spotkać przedstawicieli gatunków obcych, reprezentowanych przez sosnę czarną, sosnę wejmutkę, daglezję zieloną.

Z krzewów rosnących w parku warto wymienić bez czarny i koralowy, czeremchę ptasią, leszczynę pospolitą i szaklak pospolity. Rośnie tu kilka drzew uznanych za pomniki przyrody, są to głównie wiązy szypułkowe, olsze czarne oraz lipy drobnolistne. W obrębie parku znajdują się również trzy oczka wodne, które obecnie spełniają rolę poidełek dla zwierząt.

Chcących poznać historię naszego parku zapraszamy do wykonania questu „Śladami rodu Łaskich po parku miejskim” (czytaj więcej).